എന്റെ മിന്നാമിനുങ്ങ് .
നീയില്ലാത്ത പകലുകൾക്ക് നീളം കൂടുന്നു ... രാത്രികൾക്കു ഇരുട്ടും ...
പകൽ സൂര്യന്‍റെ ചൂടിൽ ഒരുകിയ ഭൂമിയുടെ നെഞ്ചിൽ നിന്നുയരുന്ന ചൂടിൽ രാത്രി ഉറക്കം വിട്ട് നീ ഉണരുന്നതും കാത്ത് ഞാൻ ഉറങ്ങാതെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട് ഇവിട ഈ കരയിൽ ഒറ്റക്ക്
അങ്ങ്‌ അകലെ ബാങ്ക് വിളിയുടെ ഒച്ച കേൾക്കുന്നു ..
എന്റെ മനസ്സിൽ മെറൂൺ പാവാടയും വെള്ള ഉടുപ്പും ഇട്ടു മകര മാസത്തിലെ തണുപ്പിൽ നീ നടന്നു വരുന്ന രൂപം നിന്‍റെ മുറിയിലെ പതിവ് മിന്നാമിനുങിന്‍റെ വെട്ടം പോലെ തെളിയുന്നു ....
നിന്‍റെ ചിരി എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പു കൂട്ടുന്നു ...
ഇതൊന്നും അറിയാതെ പുഴ ഒഴുകി കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു ....
നിന്‍റെ കഥയിലെ വില്ലൻ ആകാൻ അല്ല ഞാൻ മോഹിക്കുന്നതു , അത് കൊണ്ട് മാത്രം .. അന്നും ഇന്നും എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ ഒഴുകുന്ന പുഴയിൽ ഞാൻ മുക്കി കളയുന്നു .....മുങ്ങി നിവരുന്ന എന്റെ കണ്ണിലെ കണ്ണീരിനെ നീ പുഴ വെള്ളമായി കളിയാക്കുന്നത് ആണ് എന്റെ ജീവിതം ശൂന്യമാക്കുന്നത്
നിന്‍റെ മുറിയിലെ മിന്നാമിനുങ്ങായി എങ്കിലും എന്നെ പ്രകാശിക്കാൻ അനുവദിക്കില്ലേ
രാത്രിയുടെ അന്ത്യ യാമങ്ങളിൽ ഒറ്റപെടലിന്റ വേദനയും , നഷ്ടപെടലിന്‍റെ നിരാശയും ഒന്ന് ചേരുമ്പോൾ ആണല്ലോ മനസിന്റെ വേദനകൾ അക്ഷരങ്ങളായി പുറത്തേക്ക് വരുന്നത്....
