അവനായ്...
പുതിയ ഓഫിസിലെ
ജോലി തുടങ്ങിയിട്ട് ഒരു മാസമേ ആകുന്നുള്ളൂ , എല്ലാം ഒരു ഓര്‍ഡര്‍ ആക്കി വരുന്നു ,
പുതിയ കുറെ ആള്‍ക്കാര്‍, പുതിയ ചുറ്റുപാട് അങ്ങനെ ഒക്കെ
അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം
ആണ് എനിക്ക് ആ കാള്‍ വരുന്നേ ബ്രാഞ്ച് ഓഫിസില്‍ നുന്നും അവന്റെ കാള്‍ ,
എന്തൊക്കെയോ ദേക്ഷ്യപെട്ട് പറഞ്ഞു ഞാനും അതേ രീതിയില്‍ മറുപടി കൊടുത്തു ,തലേ
ദിവസത്തെ ഒരു റിപ്പോര്‍ട്ട്‌ന്റെ പ്രശ്നം ആണ് , പിന്നീടു തിരക്കിയപ്പോ ആണ് അറിഞ്ഞേ
ബ്രാഞ്ചിലെ പഴയ സ്റ്റാഫ് ആണ് അവന്‍ എന്നെക്കാള്‍ പ്രായം കുറവ്, അങ്ങനെ കുറെ
വിവരങ്ങള്‍
പുതിയ ഓഫിസ്
അങ്ങനെ പരിചിതമായി വന്നു, അപ്പൊ ആണ് ബ്രാഞ്ചിലെ എന്റെ ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റിലെ ഒരു
സ്റ്റാഫ് ജോലി രാജി വെച്ചത് അപ്പൊ എന്നെ അവിടേക്ക് ട്രാന്‍സ്ഫര്‍ ചയ്തു അങ്ങനെ
അവിടെ എത്തിയപ്പോ ആണ് അവനെ ആദ്യമായി കണ്ടത് , ഇരുണ്ട നിറം നല്ല മുടി , നല്ല
ചിരിയും , എവിടെയോ മുന്‍പ് പരിചയപെട്ട മുഖം പോലെ..
അങ്ങനെ അവിടെ
ജോലി തുടങ്ങി അവനുമായി കൂടുതല്‍ അടുത്തു, ഒരുമിച്ചു ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍
തുടങ്ങി , അങ്ങനെ പതുക്കെ പതുക്കെ അവന്‍ എനിക്ക് ആരോക്കെയോ ആയി ............
ഒരു ദിവസം എന്തോ
കാര്യത്തിന് എന്റെ കാബിനില്‍ വന്ന അവന്‍ പെട്ടെന്ന് എന്റെ കൈ എടുത്തു പൊക്കി ഉമ്മ
വെച്ചു, വേണ്ടാന്നു പറയാന്‍ തോന്നാഞ്ഞതോ അതോ ഞാനും അത് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നോ ഇന്നും
അറിയില്ല..
അങ്ങനെ ആ ബന്ധം
കൂടുതല്‍ ആഴത്തില്‍ ആയി...
സ്നേഹം അതിന്റെ
ആഴങ്ങളിലേക്ക് മുങ്ങി ....മുന്‍ജന്മ്ങള്‍ ഒന്നയിരുന്നപോലെ ...ആരും അറിയാത്ത ആരോടും
പറയാത്ത ഒരു സ്നേഹം ....
ഞങ്ങളുടെ
അടുപ്പത്തിന്റെ ആഴം അറിയില്ലെങ്കിലും ആ അടുപ്പത്തില്‍ കുറെ അസൂയാലുക്കള്‍
ഉണ്ടായിരുന്നു അവര്‍ പല രീതിയിലും ഞങ്ങളെ തെറ്റിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രെമിച്ചു
കൊണ്ടിരുന്നു പലപ്പോഴും അതില്‍ അവര്‍ വിജയിച്ചു... അങ്ങനെ ഉണ്ടാക്കിയ അകല്ച്ചകള്‍ക്കിടയില്‍
ഞാന്‍ മനസിലാക്കി അവനില്ലാതെ എനിക്ക് മുന്നോട്ട് പോകാന്‍ പറ്റില്ല എന്ന് , ആ അകല്‍ച്ച
ഉണ്ടാക്കിയ മുറിവ് എത്ര മാത്രം ആഴത്തില്‍ ഉള്ളതാണ് എന്ന്
അവനെ കാണാന്‍ ആയി
മാത്രം ഓഫിസില്‍ വരുന്നു, അവന്റെ സമയത്തിനു അനുസരിച്ച് പുറത്ത് കാത്തു നിന്ന്
മിണ്ടാന്‍ ആയി നോക്കിയിരിക്കുന്നു ...അവന്‍ പോകുന്ന ബസില്‍ തന്നെ കയറുന്നു ,അവന്റെ വീട് കണ്ടെത്തി അതിന്റെ
ജാലകത്തിലേക്ക് വെറുതെ നോക്കി നില്ല്ക്കുന്നത് എനിക്ക് ഹരമായി, രാത്രികള്‍ ഉറക്കം
ഇല്ലാതെ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്നു, പക്ഷെ സ്നേഹത്തിനു എന്നായാലും എത്ര കാലം എടുത്താലും അടുത്തെ
മതിയകു, എന്റെ അവനോടുള്ള സ്നേഹം സത്യം ആണെന്ന് അവന്‍ മന്സിലാക്കിയിട്ടാണോ അതോ
.......
അവന്‍ വീണ്ടും
സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി ..പതിയെ വീണ്ടും അടുത്തു അപ്പോള്‍ ഒക്കെ പഴയ പ്രശ്നങ്ങള്‍
തലപൊക്കാന്‍ തുടങ്ങി ...വീണ്ടും അകലും ... അങ്ങനെ ഞാന്‍ ഒന്ന് തീരുമാനിച്ചു , പഴയ
കാര്യങ്ങള്‍ അവനെ മനസിലാക്കി എടുക്കാന്‍ ശ്രെമിക്കുന്നതില്‍ കാര്യമില്ല , അതിലും
നല്ലത് അവനെ പഴയതില്‍ കൂടുതല്‍ സ്നേഹിച്ചു എന്റെ ആക്കുന്നതാണ്‌ എന്ന്
അകന്നു
ഇരിന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അനുഭവിച്ച വേദനകള്‍ അവനറിയില്ലല്ലോ , അവനു പറയാന്‍ കുറെ
കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ ആണെങ്കില്‍ എനിക്ക് ഇത് ജീവിതം ആണ് , മുന്നോട്ടുള്ള എന്റെ
പാതയിലെ വഴിവിളക്കാണ്,
അവന്റെ കുടുംബജീവിതത്തിന്റെ കെട്ടുറപ്പിനെ നനയ്ക്കാതെ... മഴയത്ത് ഒരു കുടയുമായി , ഇരുട്ടില്‍ ഒരു മെഴുകിതിരിയായി, ഒറ്റക്ക് നില്‍ക്കുംബോള്‍ കാതില്‍ ഒരു വിളിയുമായി .. അങ്ങനെ എനിക്ക് കുറച്ചു സ്വകാര്യ നിമിഷങ്ങള്‍ സമ്മാനിക്കാന്‍ അവന്‍ ഇനിയും വരും എന്ന വിശ്വാസം ഉള്ള കാലത്തോളം മാത്രം.....ഈ ജീവിതം ഇനിയും ആ മഴയത്ത്...... ആ ഇരുട്ടില്‍ ഏകനായായ് ഞാന്‍....
ഒരു ആണിനെ ആണ് സ്നേഹിച്ചാല്‍ അല്ലെങ്കില്‍ അങ്ങനെ ഉള്ള സ്നേഹവും അംന്ഗീകരിക്കുന്ന ഒരു കാലം വരില്ലേ.... ഇത് ഒരു ഉദയമാണോ അസ്തമയമാണോ ....
ആവോ......
അവനു വേണ്ടി....അവനായ്
....................
No comments:
Post a Comment